نویافته‌های دومین فصل کاوش باستان‌شناسی گورستان باستانی شهنه پشته در شهرستان بابل
به گزارش روابط عمومی دانشگاه تهران، دومین فصل کاوش باستان‌شناسی «گورستان باستانی شهنه پشته در شهرستان بابل» با همکاری دانشگاه تهران، پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری و اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان مازندران به سرپرستی دکتر حسن فاضلی‌نشلی، عضو هیأت علمی گروه باستان‌شناسی دانشکده ادبیات و علوم انسانی و با رعایت پروتکل‌های بهداشتی در حال انجام و پیگیری است.
دکتر فاضلی‌نشلی، عضو هیأت علمی گروه باستان‌شناسی دانشکده ادبیات و علوم انسانی، ضمن اعلام این خبر و با تبیین اقدامات صورت گرفته، مهمترین هدف این کاوش را به دست آوردن اطلاعات ارزشمند از شرایط زیستی مردمان عصر آهن در منطقه شمال ایران برشمرد.
وی افزود: «با بررسی و کشف تدفین‌های گوناگون انسانی این گورستان می‌توان اطلاعات قابل توجهی از رژیم غذایی، انسان‌شناسی جسمانی، ژنتیک انسانی و مهاجرت مردمان عصر آهن در شمال ایران به دست آورد».
دکتر فاضلی‌نشلی، با اشاره به پیشینه فعالیت‌های باستان‌شناسی در این محوطه اظهار کرد: «در زمستان ۱۳۹۷ اولین فصل از کاوش در این محوطه صورت گرفت و اکنون در بهار و تابستان ۱۳۹۹ در حال کاوش فصل دوم آن هستیم. تا زمان تهیه این گزارش، ۱۰ ترانشه به ابعاد مختلف در محوطه انجام شده که منجر به شناسایی بیست و دو اسکلت شده است».
عضو هیأت علمی گروه باستان‌شناسی دانشکده ادبیات و علوم انسانی، در ادامه بیان کرد: «از این تعداد چهار تدفین از نوع خمره‌ای بوده که دو تدفین آن از بقایای برجای مانده حفاری‌های غیرمجاز و مابقی از کاوش علمی به دست آمد. هر چهار تدفین خمره‌ای مذکور مربوط به کودکان زیر ۱۰ سال است. زیر خمره‌های سفالی با قلوه‌سنگ‌هایی فرش شده که احتمالاً برای ایستایی خمره به کار رفته است و مابقی تدفین‌ها از نوع چاله‌ای و بدون ساختار سنگ‌چین و خشتی است».
وی با عنوان اینکه این تدفین‌ها متعلق به افراد جوان و میان‌سال بوده است، گفت: «اسکلت‌ها در حالت بالاتنه طاق‌باز و پایین‌تنه چمباتمه‌ای دفن شده‌اند. خنجر، سرپیکان و بازوبندهای مفرغی از مهمترین یافته‌های داخل قبور است.
از مهمترین کشفیات این فصل کاوش، دو تدفین شاخص بوده که بیشتر مورد توجّه قرار گرفته است. یک تدفین مربوط به زن جوانی است که روی لگن و مچ پای چپ آن اشیا تزئینی به شکل نقوش گیاهی از جنس خمیر شیشه سیاه رنگ بسته شده که به دلیل نوع خاک این خمیر شیشه به استخوان‌ها چسبیده است. تدفین دیگر مربوط به زن دیگری است که گردن‌بندی از جنس سنگ عقیق بر گردن دارد».
دکتر فاضلی نشلی، در بخش دیگری از سخنان خود تصریح کرد: «در بحث آسیب‌شناسی، می‌توان به حجم حفاری‌های غیرمجاز در این محوطه اشاره کرد که سبب شده باستان‌شناسان در ایجاد ترانشه در نقاط مورد نظر خود با مشکل روبه‌رو شوند. همچنین با توجّه به رطوبت بالا، شیب زمین و نوع خاک منطقه، به‌ویژه در این محوطه، پیدا کردن چاله تدفین بسیار دشوار است. در نتیجه گروه مجبور است بیشتر ترانشه‌ها را روی یال محوطه ایجاد کنند».
عضو هیأت علمی گروه باستان‌شناسی دانشکده ادبیات و علوم انسانی، در پایان خاطرنشان کرد: «تیم باستان‌شناسی محوطه شهنه‌پشته مطابق برنامه‌ریزی قرار است تا تابستان امسال به کاوش در این محوطه ادامه دهند و یافته‌های استخوانی را برای تاریخ‌گذاری و مطالعه دقیق‌تر به آزمایشگاه‌های دانشگاه‌های آلمان ارسال کنند. امید است که در روزهای آتی، با آشکار شدن شواهد و آثار بیشتر زوایای پنهان تاریخِ این منطقه بیش از پیش آشکار شود. به هر حال این اتفاق فرصت خوبی است تا علاقه‌مندان به تاریخ و باستان‌شناسی مازندران از نزدیک روند مطالعات میدانی باستان‌شناسی را مشاهده و پیگیری کنند».
نظر شما :