سلسله گزارش دیدارهای رئیس دانشگاه تهران با اساتید پیشکسوت – ۶
انصراف استاد میرحیدر از تدریس بخاطر کرونا و دعوت رئیس دانشگاه برای حضور دوباره | تاکید بر نقش تربیتی اعضای هیات علمی؛ دکتر مقیمی: حضور اساتید پیشکسوت در دانشگاه برای دانشجویان و اساتید جوان، الهامبخش و مایه امید است
روایت ۶۰ سال معلمی؛ افتخار استاد دُرّه میرحیدر به شاگردانش؛ از قالیباف و باقری تا صفوی و حافظنیا
به گزارش روابط عمومی دانشگاه تهران، دکتر سید محمد مقیمی در دیدار با استاد دُرّه میرحیدر که در منزل این استاد پیشکسوت برگزار شد، با اشاره به تاکید آموزههای دینی بر تکریم عالمان، بیان داشت: جایگاه دانشگاه تهران مرهون زحمات اساتید پیشکسوت است. ما تمام تلاش خود را به کار میبندیم که این جایگاه را یک گام به جلو ببریم. رهنمودها و ایدههای اساتید پیشکسوت میتواند برای ما به عنوان خدمتگزار دانشگاه راهگشا باشد.
رئیس دانشگاه تهران در ادامه به برنامهریزی جدید و گستردهای که در زمینه مهارتورزی دانشجویان رشتههای مختلف در دانشگاه تهران آغاز شده است اشاره کرد و از دکتر دُرّه میرحیدر خواست که دیدگاههای خود را درباره اقداماتی که لازم است در زمینه مهارتورزی دانشجویان دانشکده جغرافیا صورت گیرد، بیان نماید.
دکتر میرحیدر، تحقق مهارتورزی دانشجویان را مستلزم ایجاد تحول در برنامههای درسی دانست و درباره مهارتورزی دانشجویان دانشکده جغرافیا تاکید کرد: یکی از رشتههایی که فارغالتحصیلان آن در زمینه اشتغال و بازار کار گلایهمند هستند، رشته جغرافیا است. لازم است هم حوزه اجرا بستر لازم را فراهم نماید و هم اساتید بیشتر تلاش کنند که دانشجویان جغرافیا بیشتر با مباحث و حوزههای آمایشی آشنا شوند چون نگاه آمایشی، پیشنیاز برنامهریزی و توسعه است. اما متاسفانه با این مشکل روبرو هستیم که برخی مسئولان هیچ اندیشهای از جغرافیا ندارند و جغرافیا در اندیشه بسیاری از مسئولان ما همان جغرافیای مدرسه است.
استاد میرحیدر در عین حال با آوردن نامهایی مانند دکتر محمدباقر قالیباف، دکتر سید یحیی صفوی، دکتر محمد باقری، دکتر محمدرضا حافظنیا و دیگر نامهای آشنا در عرصه مدیریتی کشور که از شاگردان این چهره ماندگار جغرافیا بودهاند، گفت: شاگردانی مانند دکتر قالیباف، دکتر صفوی، دکتر باقری و دکتر حافظنیا داشتم. به همه آنها افتخار میکنم. اینکه رئیس ستاد کل نیروهای مسلح کشورم بتواند کار جغرافیای سیاسی کند برایم خیلی ارزش دارد. دکتر باقری دو جلد از کتاب خود را برایم فرستاد؛ این برای من خیلی ارزش دارد که او با وجود اینکه الآن در مرتبه بالایی است، هنوز یاد معلم خود است.
استاد میرحیدر در یادآوری ۶۰ سال قبل یعنی زمانی که میخواست به عنوان یک عضو هیات علمی در کشور نقشآفرین شود، گفت: موقعی که در سال ۱۳۴۲ تصمیم گرفتم در دانشگاه تهران استخدام شوم، ۲ انتخاب داشتم؛ یکی دانشگاه تهران و دیگری دانشگاه ملی. دانشگاه ملی هم خیلی خوب حقوق میداد و هم متقاضی عضویت هیات علمی را بدون امتحان کتبی و شفاهی، با مرتبه دانشیاری جذب میکرد. اما دانشگاه تهران برعکس بود، بعد از اینکه امتحان کتبی و شفاهی دادم، با مرتبه استادیاری وارد شدم و با وجود اینکه تمام وقت کار میکردم، ماهانه ۹۰۰ تومان حقوق میگرفتم. بنابراین من دانشگاه تهران را بخاطر پولش انتخاب نکردم. دانشگاه تهران را خیلی دوست دارم. دانشگاه تهران خانه دوم من است و این حس به خانوادهام هم تسری پیدا کرده است.
وی افزود: پس از ورود به دانشگاه تهران، در کنار اساتید قدیمی خودم دکتر وثوقی و دکتر گنجی بودم و با کمک آنها توانستیم رشته جغرافیا را که تازه از تاریخ جدا شده بود به گروه جغرافیا ارتقا دهیم و جغرافیا به عنوان یک رشته مستقل در دانشکده ادبیات و علوم انسانی راهاندازی شد. در همه این ۶۰ سال با افتوخیزهایی که در زمینه جغرافیا و جغرافیای سیاسی داشتیم کنار آمدم و از همه آنها هم لذت بردم.
استاد دُرّه میرحیدر متولد سال ۱۳۱۳ شمسی و هم سن و سال نماد آموزش عالی ایران است. این استاد پیشکسوت میگوید تا سال ۱۳۹۷ در دانشگاه تدریس کرده اما از سال ۱۳۹۸ به دلیل شیوع کرونا دیگر برای تدریس به دانشگاه نیامده است.
دکتر سید محمد مقیمی، رئیس دانشگاه تهران به استاد میرحیدر میگوید: "حالا که کرونا تمام شده، ما آمدهایم دوباره شما را دعوت کنیم." استاد میرحیدر پاسخ میدهد: "من دیگر تمام شدم." رئیس دانشگاه ادامه میدهد: "حالا اگر موافق کلاس مداوم هم نیستید، اما دانشجویان و اساتید را در قالب حضور در سمینارها و وبینارها بهرهمند سازید. اصلا فقط حضورتان در فضای دانشکده جغرافیا برای دانشجویان و اساتید جوان الهامبخش و مایه امید است."
رئیس دانشگاه تهران در ادامه این دیدار با تقدیم یک جلد از کتاب "روایتی از مدیریت میدانی در نبرد فرهنگی و رسانهای در نماد آموزش عالی" به استاد میرحیدر، گفت: این کتاب شامل وقایعنگاری روزانه ۵۱ روز التهاب در دانشگاه تهران در پاییز ۱۴۰۱ است که در آن سعی شده است روایت صادقانهای از تصمیمات و اقدامات مدیریتی در آن شرایط و ذکر بازتابهای آنها داشته باشیم. برخی انتشار این کتاب را نهی میکردند اما یک ماه بعد از التهابات، کتاب چاپ شد.
وی افزود: معتقد هستیم در مدیریت دانشگاهی باید شفافسازی کنیم و هیچ چیز پنهانی نداریم. اگر بخواهیم وقایع را پنهان کنیم، در آن صورت روایتهای دیگری منتشر میشوند که نه به نفع کشور است و نه دانشگاه. بنابراین لازم است صادقانه روایت اول را ارائه کنیم. باید به ذینفعان دانشگاه پاسخ دهیم، اینجا است که بهبود و اصلاح امور صورت میگیرد.
دکتر مقیمی، از "گفتگو" به عنوان استراتژی دانشگاه تهران در ایام التهابات نام برد و با اشاره به برگزاری نشستهای "خانه گفتگو" در دانشگاه تهران، بیان داشت: دانشگاه تهران همیشه در این مباحث بیشترین صدمه را میدید اما ارزیابی ناظران بیرونی درباره عملکرد دانشگاه تهران در ایام التهابات سال ۱۴۰۱، یک ارزیابی مثبت است.
رئیس دانشگاه تهران خاطرنشان کرد: حوادث پاییز ۱۴۰۱ نشان داد نقش تربیتی اساتید مقداری فراموش شده است. برخی اساتید نقش خود را در نقش تعلیمی و آموزش یک سری سرفصلهای درسی محدود کردهاند، این در حالی است که اساتید با رفتارها و جایگاه علمی خود و گاهی با رفتارهای غیرکلامیشان میتوانند اثرگذاری خوبی بر روی دانشجویان داشته باشند.
نظر شما :