اولین نمونه پوست ضخیم انسانی با انعطاف‌پذیری بالا در کشور ساخته شد

این پروژه پژوهشی رساله دکتری حسن نجفی ثانی است که با راهنمایی مشترک دکتر کارن ابری‌نیا و دکتر مجید بنی‌اسدی و مشاوره دکتر نوشین حقیقی پور (از مؤسسه انیستیتو پاستور) و همکاری پروفسور ایو ریموند و دکتر دانیل جورج (اساتید دانشگاه استراسبورگ کشور فرانسه) انجام شده است.
دکتر مجید بنی‌اسدی درباره ساخت اولین نمونه پوست ضخیم انسانی با انعطاف‌پذیری بالا در کشور گفت: «امروزه مهندسی بافت یک ابزار ویژه و کارآمد در مقوله پزشکی است که می‌تواند بخش‌هایی از بدن نظیر پوست، غضروف، عروق و استخوان را که آسیب‌دیده است را از طریق ساخت بافت‌های زنده حاوی سلول در محیط آزمایشگاهی ترمیم کنند. مهم‌ترین ضعف در مهندسی بافت، عدم امکان تولید داربست طراحی‌شده موردنظر در ابعاد میکرونی است که بتوان با روشی آن را به‌طور اقتصادی و دقیق ایجاد کرد. روش‌هایی نظیر الکترواسپنینگ، جدایش فازی و فومینگ ساختارهایی با تخلخل میکرونی تصادفی ایجاد می‌کند که تزاحم زیادی در رشد و تکثیر کلونی‌های سلولی و نفوذ آن‌ها به عمق داربست ایجاد می‌کنند. لذا بافت‌هایی که تاکنون به‌صورت تجاری تولید شده فاقد امکان رگ-زایی و ضخامت آن‌ها محدود به یک میلی‌متر بوده‌اند. از سوی دیگر روش پرینت سه‌بعدی، ظرافت بالایی برای تولید داربست نداشته و حداکثر وضوح آن برای تولید ساختارهای گوناگون نظیر زیگزاگ حدود ۲۰۰ میکرون می‌باشد».
دکتر بنی اسدی افزود: «روش توسعه‌یافته توسط تیم تحقیقاتی حاضر، برای اولین بار در کشور این امکان را فراهم نموده که ساختارهایی با ظرافت ۱۰ میکرون با کارکردهای مختلف نظیر انعطاف‌پذیری و صلبیت، رگ سازی، تکثیر عمقی سلول‌ها و....تولید کند. در این روش می‌توان ساختارهای بسیار ظریف را طراحی و با انباشت لایه‌ها و سینترینگ آن‌ها به ساختار نهایی موردنظر دست پیدا کرد».
استاد دانشکده مهندسی مکانیک دانشگاه تهران با اشاره به موفقیت تیم تحقیقاتی دانشکده مهندسی مکانیک گرایش ساخت و تولید دانشکدگان فنی دانشگاه تهران ساخت اولین نمونه پوست ضخیم انسانی با انعطاف‌پذیری بالا گفت: «در تکنولوژی ارائه شده امکان ساخت الیاف به شکل‌های مستقیم، زیگزاگ، زیگزاگ شاخک دار و دندریتی و.... ممکن است. ساخت انواع گوناگون الیاف مطرح‌شده با تلاش فراوان و صرف هزینه نسبتاً بالا به ثمر نشست و به‌این‌ترتیب توانستیم توانمندی بالای این روش را به‌عنوان روش نوین به اثبات برسانیم و امید است که در آینده جزو روش‌های اصلی تولید داربست در جهان مطرح شود».
دکتر بنی‌اسدی افزود: «از سوی دیگر برای اثبات زیست‌سازگاری ساختارهای ایجاد شده با انواع پلیمرهایی نظیر پلی کاپرولاکتون، پلی لاکتیک‌اسید و پلی‌وینیل الکل تست‌های کشت سلولی با سلول‌های L929 و فیبر و بلاست انسانی صورت پذیرفت که نتایج نشان می‌دهد سلول‌ها به‌خوبی با داربست تعامل داشته‌اند و توانسته‌اند در سطح و عمق داربست‌ها تکثیر یابند».
وی در پایان با اشاره به کاربردهای این داربست‌ها در حوزه تولید بافت گفت: «با توجه به امکان‌پذیر بودن ساخت طرح‌های متنوع در این روش، این داربست‌ها در حوزه تولید بافت‌هایی نظیر پوست، غضروف، رگ، مثانه و غیره و همچنین در تولید زخم بندها و پانسمان‌های دائمی و همچنین بحث دارورسانی می‌تواند کاربرد داشته باشد».
گفتنی است جزئیات ساخت نمونه پوست ساخته شده در نشریه ACS Biomaterials Science & Engineering چاپ شده است.