گزیده‌ای از وصیت‌نامه شهدای دانشگاه تهران

گزیده‌ای از وصیت‌نامه شهید رجبعلی افسری

هوالحی
خداوند متعال می‌فرمایند: شهدا را مرده نپندارید بلکه آنان را زنده ابدی بدانید که از این زندان دنیا آزاد گشته و به باغ رضوان الهی بال گشوده‌اند و آنها را بدانچه خدا به آنان داده راضی و خوشنود و خدا هم از آنان راضی است و چه چیز بالاتر از این، خالق جهان به انسان کوچک و ضعیف بگویید ای مخلوق من از تو راضی شدم و تو را داخل بهشت گردانیدم و گناهت را بخشیدم، چرا؟ چون که جانت را در راه من فدا کردی، کدام جان؟ همان جانی که خود به ما عطا کرده‌ای به بهای گرانقدر خریده‌ای.
ای رب العالمین! دنیا برای دشمنانت زیباست اما برای عاشقانت قفس است جسم مؤمن در زمین است اما روحش در آسمان‌ها در پرواز است.
سالک الی الله جانی را که پروردگار به او داده به بهای اندک و فانی نمی‌فروشد.
حال ای معشوق و معبود من از حضورت عاجزانه با حالت خضوع و خشوع تقاضا دارم تا شهادت در راهت را نصیبم گردانی. تا کی در فراقت بسوزم تا کی برای حسین اشک بریزم ولی او را نبینم و تا کی خدا خدا بگویم ولی از تو دور باشم. به دوستانی که سن کمی داشتند ولی به سویت پر کشیدند غبطه می خورم ان‌شاءالله به آنها ملحق شویم و با هم بر سر سفره اباعبدالله (ع) باشیم به امید خدا...
‹‹الذین اذا اصابتهم مصیبه قالوا انا لله و انا الیه راجعون›› این آیه به آزمایش انسان‌ها اشاره دارد و اینکه خداوند شما را به حال خودتان رها نکرده بلکه شما را برای هدف بزرگی آفریده است و شما بوسیله مشکلات و موانع آزمایش می‌شوید.
‹‹‌این دنیا برایم مانند زندان است، خدایا کاری کن تا از قفس تن رها گردم و به سوی تو که شب و روز در عشقت می‌سوزم برگردم… خداوندا مرا پیش خود بخوان تا در جوار رحمتت از عشق بی پایانت لبریز گردم…››