گزیده‌ای از وصیت‌نامه شهدای دانشگاه تهران

گزیده‌ای از وصیت‌نامه شهید جعفر آرتیمانی

ای اهل ایمان آیا شما را به تجارتی که شما را از عذاب دردناک آخرت نجات [دهد] دلالت کنم و آن تجارت این است که به خدا و رسول خدا ایمان آورید و جهاد کنید و در راه خدا با مال و جان این کار (از هر تجارت) بهتر است برای شما اگر دانا باشید. (قرآن کریم)
و سرآغاز هر مطلب به نام خداوند مهربان
و اما بعد با سپاس بی‌کران از درگاه باعظمت پروردگار که بر ما منّت نهاد و بار دیگر قدم‌های ما را با خاک جبهه آشنا کرد. درود بی‌کران بر محمد مصطفی (ص) و علی‌بن‌ابیطالب (ع) ولی خدا و یازده فرزند برحقش. بارالها! معبودا! خود می‌دانی که غرق گناهم و به رحمت واسعه‌ات محتاجم و خوب می‌دانی که دوست دارم به من حقیر نظری از لطف و رحمت بنمایی. پدر و مادر عزیزم، امیدوارم در مشکلات و مصائب صبر و بردباری پیشه کنید و بدانید که صابران مقام خوبی نزد خداوند دارند. برایم طلب مغفرت نموده و فراموشم نکنید و فرزندانتان را به گونه‌ای تربیت کنید که ادامه‌دهنده خط سرخ شهدا و یاری کننده دین خدا باشند. امت حز‌ب الله بداند که باید پشتوانه امام امت باشند و اوامر او را با جان و دل پذیرا باشند و بدانند که اگر اینها را از دست بدهند باید منتظر قهر خداوندی بمانند. رزمندگان کفرستیز را در تمام جبهه‌ها یاری نمائید که سرنوشت اسلام در این جنگ است. بدانید که دو کس را هرگز حلال نمی‌کنم و در درگاه خداوند از آنها شکایت خواهم کرد مگر آنکه توبه نمایند یکی آنهایی که مغرضانه و آگاهانه به امام امت توهین می‌کنند و دیگر کسانی که آگاهانه بگویند که این جوانها ناآگاه بودند که به جبهه رفتند و خود را به کشتن دادند.