گزیده‌ای از وصیت‌نامه شهدای دانشگاه تهران

گزیده‌ای از وصیت‌نامه شهید عمران پستی هشتچین

...میزان باور هر کسی از کیفیت و نوع اعمالش پیداست. اگر کسی نجاتی را تبلیغ می‌کند ولی تکالیفی که در زندگی‌اش انجام می‌دهد رساننده او بدان نجات نیست از دو حال خارج نیست یا جاهل و غافل است و یا باور ندارد.
ای خفتگان! بیدار شوید که مرگ در کمین شما نشسته است. احدی از شما از دام او فرار نتوانید کرد … قبل از اینکه دستتان از این اموال و اولاد و از این دار تکلیف و از این بازار الهی و از این مزرعه آخرت، کوتاه شود فکری بکنید و حساب‌هایتان را پاک کنید و بارهای گناه را با توبه سبک کنید.
اگر حول معارف الهی اندیشه کنید و خود را بیشتر بکاوید عاشق او می‌شوید و در راهش سر از پا نمی‌شناسید و تا به وصالش نرسید آرام نمی‌گیرید و با هر تقریبی که برایتان حاصل شود عشقتان شعله ‌ور می‌گردد تا جایی که این زمزمه الهی و ملکوتی را به گوش جان می‌شنوید.
فکر نکنید که شهادت همین طوری به دست می‌آید بلکه همان طور که امام فرموده‌اند شهادت یک هدیه الهی است از جانب خدای تبارک و تعالی برای آن کسانی که لایق هستند.
... گرچه در ایام حیات خود سودی از من به اسلام نرسیده و از این لحاظ در پیشگاه حق شرمنده‌ام ولی اگر جنازه‌ام به دست شما نرسید به مادر و همسرم و دیگر عزیزانم یادآوری کنید آن جریان مادری را که سر بریده فرزندش را در یکی از جنگ‌های اسلام برایش آورده بودند گرفت و بسوی میدان نبرد پرت کرد و گفت من آن سری را که در راه خدا داده‌ام پس نمی‌گیرم...
... در این شهادت و مراسم آن سعی کنید که با امام حسین (ع) و حضرت فاطمه (س) و حضرت زینب (س) انس و الفت بگیرید و با آنها در خلوت راز بگویید و بر این انسان‌ها مواظبت و مداومت نمائید. آنها بهترین دوستان هستند و آنها کلام ما را می‌شنوند و سلام ما را جواب می‌دهند ولی گوش‌های ما محجوب است و جواب آنها را نمی‌شنود. سعی کنید که حب این بزرگواران را در دل خود جای دهید که فقط محبین این خاندان می‌توانند امید نجات در دنیا و آخرت را داشته باشند.