انتشار کتاب الگوی جامع شایستگی، توسعه حرفه‌ای و توانمندسازی اعضای هیأت علمی

به گزارش روابط عمومی دانشگاه تهران به نقل از معاونت فرهنگی و اجتماعی، این کتاب حاصل یک طرح پژوهشی با عنوان «طراحی الگوی جامع شایستگی‌های حرفه‌ای و توانمندسازی اعضای هیأت علمی دانشگاه تهران و شیوه نامه اجرایی آن» بوده که در حوزه معاونت فرهنگی دانشگاه انجام شده است.
این تحقیقات، با هدف شناسایی و اولویت‌بندی ابعاد و شاخص‌های شایستگی اعضای هیأت علمی در ادبیات علمی؛ شناسایی و اولویت‌بندی ابعاد و شاخص‌های شایستگی اعضای هیأت علمی متناسب با بافت فرهنگی-اجتماعی و نظام آموزش عالی در جامعه ایران؛ شناسایی ابعاد و شیوه‌های توانمندسازی و توسعه حرفه‌ای اعضای هیأت علمی و تحلیل تجربیات ملی و بین‌المللی در این حوزه و تدوین شیوه‌نامه اجرایی توسعه حرفه‌ای و توانمندسازی اعضای هیأت علمی دانشگاه تهران صورت گرفته است.
در پیشگفتار کتاب درباره ضرورت موضوع آمده است: «دانشگاه‌ها همواره با مسئله توسعه پرشتاب علم و فناوری، تعامل با جامعه و تناسب با نیازهای متحول و انتظارات نوپدید روبه‌رو هستند و با توجه به تحولات یک دهه اخیر، با تغییر نگرش‌هایی مانند تکامل دیدگاه‌ها از آموزش به یادگیری، تأکید بر خلاقیت و توسعه فناوری، جهت‌گیری به‌سوی تحقق دانشگاه کارآفرین، مسئولیت‌پذیر و اخلاق‌گرا روبه‌رو شده‌اند. این موضوعات سبب تغییر نگرش در موضوع نقش استاد؛ از عنصر آموزش‌دهنده مباحث نظری به مربی متعهد به یادگیری و یاددهی، توسعه‌دهنده مرزهای دانش، ارائه‌دهنده راه‌حل برای مسائل جامعه، آگاه به مسئولیت‌های اجتماعی و اخلاقی و نیز ارتقادهنده تعالی اخلاقی و مسئولیت‌پذیری در بین دانشجویان شده و تغییر در برخی نگرش‌ها، ارزش‌ها‌، مهارت‌های اجتماعی و تخصصی عضو هیات‌علمی را الزامی نموده است».
به گفته نویسنده این کتاب، دانشگاه تهران در برنامه سوم راهبردی خود، مأموریت و رسالت دانشگاه را در این برنامه تحقق بخشیدن به «دانشگاه کارآفرین، بین‌المللی، اخلاق‌گرا و دارای مسئولیت‌پذیری اجتماعی» دانسته و بر این اساس بر توسعه توانمندی‌های سرمایه انسانی خود برای تحقق اهداف، تأکید نموده است. از آنجا که استادان محور اصلی تحقق این مأموریت‌ها هستند، یکی از مهم‌ترین راه‌های دستیابی به اهداف فوق، ارتقای دانش، بینش، توانمندی‌ها و مهارت‌های اعضای هیأت علمی است. رشد، تعالی و بالندگی آنان، هم یکی از اهداف دانشگاه، هم یکی از مهم‌ترین ابزارها جهت دستیابی به کیفیت برتر در زمینه‌های آموزشی، پژوهشی، فرهنگی، و فناوری و نیز راهی برای تحقق مسئولیت‌پذیری اجتماعی دانشگاه در برابر ذی‌نفعان داخلی و خارج از سازمان است.