نشست «علم در ایران» در دانشکده مطالعات جهان برگزار شد
به گزارش روابط عمومی دانشگاه تهران به نقل از دانشکده مطالعات جهان، یازدهمین نشست از سلسله نشست‌های فرهنگ ایرانی، با عنوان «علم در ایران» روز سه‌شنبه ۲۲ آبان ۱۳۹۷ در تالار ملل دانشکده مطالعات جهان برگزار شد.
دکتر سعیدرضا عاملی، رئیس دانشکده مطالعات جهان، در ابتدای این نشست ضمن قدردانی از سخنران این نشست‌ها گفت: «علم خاستگاه و جغرافیا دارد و در پیوند با دین عمق و چشم‌اندازهای بزرگ می‌یابد و برداشت‌های عمیقی را ایجاد می‌کند، با این حال علم همچون دین ماهیت جهانی دارد و دارایی جهانی محسوب می‌شود و وقتی تبدیل به دانش می‌شود، تمامی سرزمین‌ها، اندیشه‌ها و تمامی پیروان ادیان مختلف از آن بهره‌مند می‌شوند و همه باید به این دارایی بزرگ توجه داشته باشیم».
وی افزود: «تمایزها در تعارض‌ها شکل می‌گیرد و به این خاطر است که در تمدن‌شناسی به هویت و خاستگاه علم توجه می‌شود».
دکتر مهدی آهویی، استادیار گروه مطالعات ایران، نیز فرهنگ ایرانی را همچون هر فرهنگ دیگری، تمایزدهنده محیط فرهنگی و جغرافیای ایران از دیگر محیط‌های فرهنگی دانست که هرگز در حاشیه و انزوا نبوده است.
وی در مقدمه‌ای بر این نشست اظهار داشت: «فرهنگ و تمدن ایرانی نیز زاییده و محصول تعامل و ارتباط با سایر فرهنگ‌ها و تمدن‌ها و ترویج دهنده تکثر و هم‌زیستی در میان اقوام، مذاهب و ملل گوناگون بوده است». دکتر آهویی افزود: «این تمدن محصول انزوا و در خود فرورفتگی نبوده است، بلکه مردم ایران توانسته‌اند با هوشمندی از دستاوردهای مثبت سایر اقوام و ملل بهره‌مند شوند و آن‌ها را با علم، هنر و خلاقیت خود به‌گونه‌ای بپردازند که محصولی منحصربه‌فرد و متمایز به‌وجود آید».
مدیرگروه سابق مطالعات ایران دانشکده مطالعات جهان، در ادامه تصریح کرد: «تمدن ایران از یونان و مغرب‌زمین در بستری بهره‌مند شد که اسلام برای تعقل و پویایی عقل انسان فراهم کرده بود تا دانشمندانی پیشتاز و نوآور را در حوزه عمل تقویت کند که میدانی عظیم و افتخارآفرین برای تمدن بشری محسوب می‌شود».
وی تاکید کرد: «علم در تمدن ایران هیچ‌گاه ابزاری برای نابودی و سلطه و تسخیر دیگران نبوده است، بلکه مسیر صلح و هم‌زیستی و پیشرفت را برای همه ملت‌ها فراهم کرده است. علم در ایران همواره از دو خصیصه انسانی و اخلاقی‌بودن، و جهان گرایی بهره برده است».
در ادامه، دکتر غلامعلی حدادعادل سخنرانی خود را با ذکر دو ملاحظه مقدماتی (رابطه میان علم و فرهنگ، و تعیین محدوده زمانی و مکانی بحث)؛ چهار نکته (علوم در ایران اسلامی ادامه و تداوم یافته علوم پیشینیان؛ محدود کردن بحث به علم نجوم، شیمی، فیزیک، ریاضی و طب؛ عوامل و انگیزه‌های مؤثر در گسترش علم در ایران؛ سهم ایرانی‌ها در تمدن اسلامی و علوم اسلامی)؛ شرح علوم نجوم، شیمی، فیزیک، ریاضی و طب؛ گواه دیگر علم در ایران، وجود مؤسسات علمی؛ پاسخ به ادعای اروپاییان درباره علم در میان مسلمانان؛ و در آخر تفاوت عمده علم در تمدن ایرانی و اسلامی با دیگر تمدن‌ها ایراد کرد.
نظر شما :