بررسی انتساب خسرونامه به شاعر نیشابور در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران

به گزارش روابط عمومی دانشگاه به نقل از دانشکده ادبیات و علوم انسانی، در این نشست که با حضور علاقه‌مندان این حوزه برگزار شد، دکتر جواد بشری، عضو هیأت علمی گروه زبان و ادبیات فارسی، با ذکر این نکته که بیشترین تحقیقات انجام شده در ۱۵۰ سال اخیر درباره عطار، توسط بزرگ‌ترین ایران‌شناسان داخلی و خارجی انجام شده است، افزود: «در این میان سهم عمده این آثار به استادان ریتر آلمانی، نفیسی، فروزانفر، زرین‌کوب و شفیعی کدکنی تعلق دارد و مهم‌ترین آنها مربوط به مقدمه‌ها و تعلیقات ارزشمند دکتر شفیعی کدکنی است. در سه پژوهش ایشان، مقدمه مختارنامه، مقدمه زبور پارسی و مقدمه الهی‌نامه، به اثر منظوم مشکوکی پرداخته شده است که خسرونامه یا گل و هرمز نام دارد».

در این نشست، اسنادی برای نخستین بار عرضه شد که نشان می‌دهد این منظومه، به شکلی نزدیک به صورت کنونی در نیمه دوم سده ششم هجری وجود داشته است. بنا بر آن اسناد، شخصی موسوم به سیفی در نیمه دوم سده ششم هجری از کتاب خسرونامه، با تصریح انتساب آن به فریدالدین عطار، یاد کرده است.

همچنین برای اولین بار تصاویری از یک دست‌نویس کهن از خسرونامه رونمایی شد که در ۶۹۶ ق. کتابت شده و هرگونه تردیدی را درباره ساختگی بودن اثر در دوران تیموری منتفی می‌سازد (فرضیه‌ای که در برخی آثار مطرح شده و ممکن است هنوز طرفدارانی داشته باشد).

در پایان دکتر بشری، از نشر نتیجه این تحقیقات درباره انتساب خسرونامه (گل و هرمز) به فریدالدین عطار طی چند ماه آینده خبر داد.