آثار اقتصادی و فرهنگی جهانی‌شدن در منطقه اکو، در دانشگاه تهران بررسی شد
به گزارش روابط عمومی دانشگاه تهران، سمینار جهانی‌شدن و آثار اقتصادی و فرهنگی آن در منطقه اکو، با حضور دکتر حسین عارف، رییس موسسه فرهنگی اکو، دکتر الهه کولایی، مدیر گروه پژوهشی مطالعات اوراسیای مرکزی دانشگاه تهران، نصیر احمد نور، سفیر جمهوری اسلامی افغانستان در ایران، احمد صفاری، معاون اداره اکوی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران و جمعی از استادان، پژوهشگران و دانشجویان در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران برگزار شد.
دکتر الهه کولایی، مدیر گروه پژوهشی مطالعات اوراسیای مرکزی، در ابتدای این نشست، با اشاره به کارهای انجام‌شده، هدف از برگزاری نشست‌های علمی را پرداختن به مباحث نظری و هم‌چنین دستاوردهای تجربی کشورهای دیگر دانست که تجربه‌ی همکاری منطقه‌ای داشته‌اند. وی تشریح کرد: «برگزاری نشست مشترک با سازمان اکو و موسسه‌ی فرهنگی اکو، یکی از اهداف برنامه‌ی اوراسیای مرکزی بوده که امروز به عنوان گروه پژوهشی مطالعات اوراسیای مرکزی فعالیت‌های خود را دنبال می‌کند. در واقع منطقه‌ی اکو، یکی از مناطق پرالتهاب جهان امروز است. اگر از تجربیات مشابه بهره گرفته شود، اعضای سازمان اکو می‌توانند چشم‌اندازهای روشنی را پیش رو داشته باشند».
وی در ادامه دیدگاه‌های خود را در ارتباط با موضوع بهره‌مند شدن از تجربیات کشورهای دیگر مطرح و ضمن اشاره به اینکه در متن جهانی‌شدن، سازمان اکو با چه ظرفیت‌ها و امکاناتی روبه‌رو است گفت: «کشورهایی که بنیان‌گذاران این سازمان هستند به خوبی این امکان را به لحاظ تاریخی و فرهنگی دارند که بتوانند در شکل‌دادن به جریان‌های پرقدرت فرهنگی در این منطقه از جهان، در شرایط جهانی‌شدن تاثیر داشته باشند».
دکتر افتخار حسین عارف، سخنران دیگر این مراسم گفت: «روند جهانی‌شدن در دو دهه‌ی گذشته بیشتر در چهار حوزه‌ی مسایل فنی، اقتصاد، فرهنگ و سیاست مطالعه شده است. از فرصت‌های جهانی‌شدن، فراهم‌بودن بستر مناسب ارتباطی برای معرفی ارزش‌ها، نمادها و آیین‌های منطقه اکو به جهانیان است».
وی افزود: «منطقه اکو رنگین‌کمان زیبایی از مشترکات فرهنگی و در عین حال متنوع، زیبا و سازگار از خرده‌فرهنگ‌های محلی است».
سفیر افغانستان در ایران نیز در این نشست با اشاره به منابع و ظرفیت‌های کشورهای عضو سازمان اکو، گفت: «اگر از منابع و ظرفیت‌های کشورهای عضو سازمان اکو بتوان بهره کافی برد، این کشورها قدرت بهره‌گیری از جهانی‌شدن در منطقه را دارند».
سفیر افغانستان در ایران، گفت: «انقلاب اطلاعات، دنیای امروز را به هم نزدیک کرده است، انسان‌ها در گزینش شهر و مکان خود آزادتر هستند و این ظرفیت‌ها را در اختیار فرهنگ‌های مختلف قرار می‌دهد. فرهنگ کشورهای اکو در اعماق نسل‌ها ریشه و در طول دوره‌های مختلف با فرهنگ‌های مختلف داد و ستد دارد».
وی در پایان با اشاره به وجود مشاهیر مشترک در بین سازمان‌های اکو، خاطرنشان کرد: «بر سر مشاهیر اختلاف نظر است، اما واقعیت این است که کارنامه این بزرگان به تاریخ بشری مرتبط و اهمیت آنها در جهانی‌شدن آنهاست. هر چند روزگار این افراد در زمان خلافت‌ها و امپراطوری‌ها بوده است، اما همین مشاهیر باعث تقویت کشورهای منطقه اکو و از آرمان‌های این کشورها پاسداری می‌کند».
در ادامه‌ی جلسه، صفاری، از اداره‌ی اکوی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی، مطالبی را درباره‌ی سازمان اکو، ساختار آن و زمینه‌های همکاری و آخرین وضعیت‌ها مطرح کرد. وی گفت: «سازمان اکو توسط سه کشور ایران، ترکیه و پاکستان تشکیل شد و نکته‌ی مهم اینکه هر سه کشور در فضای جنگ سرد تا حدی همسو بودند. در فضای پس از انقلاب شرایط تغییر کرد و سازمان منحل شد، اما با توجه به اینکه از نظر سیاستمداران کشور، همسایگان در اولویت سیاست خارجی هستند و به دلیل بحث‌های منطقه‌گرایی، سازمان دوباره احیا شد و در سال ۱۹۸۵ سازمان با نام جدیدی ایجاد شد. ۲۸ نوامبر هر ساله به عنوان روز اکو شناخته می‌شود. برای جمهوری اسلامی اکو اهمیت خاصی دارد، زیرا تنها سازمان منطقه‌ایست که دبیرخانه‌ی آن به صورت متمرکز در ایران است و از جهت دیگر اینکه کشورهای عضو اکو اکثرا همسایه ایران هستند».
در این جلسه نیز، فاطمه قدبیگی، دانش‌آموخته‌ی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، مطالبی را با عنوان «جهانی شدن و چالش‌های فرهنگی پیش روی اکو» مطرح کرد و سپس کاویانی‌فر، دیگر سخنران این نشست، بحث خود را با عنوان «زمینه‌های همکاری بین سازمانی اکو و برنامه‌ی تراسیکا در دوران پسا تحریم» مطرح نمود.
نظر شما :