نشست علمی ایران و روسیه پسابرجام در دانشگاه تهران برگزار شد

به گزارش روابط‌‌عمومی دانشگاه تهران، در آغاز این نشست که به همت گروه مطالعات روسیه دانشکده مطالعات جهان برگزار شد، دکتر سیدرسول موسوی به عنوان اولین سخنران این نشست، با عنوان «جنگ سرد جدید» سخنرانی کرد. وی گفت: «تحولات بین‌المللی نوعی جنگ سرد جدید پدید آورده که موجب تجدید نظر روسیه در سند امنیت ملی و سند دکترین نظامی خویش شده است».

کارشناس ارشد اوراسیا در ادامه به تشریح مفهوم «همکاری استراتژیک» پرداخت و گفت: «برای آنکه بتوان سطح روابط ایران و روسیه را مشخص کرد باید به دو سند «راهبرد امنیت ملی روسیه» و هم‌چنین «سند دکترین نظامی» این کشور رجوع کرد. هر دوی این اسناد مصوب سال ۲۰۱۵ میلادی می‌باشد و فدراسیون روسیه مهم‌ترین تهدیدات و اولویت‌های همکاری خود را مشخص کرده است.

سفیر سابق ایران در روسیه هم‌چنین گفت: «جمهوری اسلامی ایران زمانی می‌تواند زمینه شکل‌گیری روابط استراتژیک با روسیه را فراهم کند که با مطالعه دقیق این اسناد، منافع و تهدیدات مشترک ایران و روسیه را مشخص و بر مبنای آن با روسیه به گفتگو بنشیند».

دومین سخنران این جلسه دکتر محمد شوری بود که در سخنرانی خود به سه ویژگی اساسی در الگوی رفتاری ایران و روسیه در پیشابرجام اشاره کرد و گفت: «همکاری ایران و روسیه در ۲۰ سال اخیر بیشتر ناشی از اضطرار بوده تا انتخاب و در مقاطعی از زمان، دو کشور ناگزیر از همکاری یکدیگر بوده‌اند؛ همکاری‌ها مقطعی و موردی و در نهایت این روابط فاقد الگویی ساختارمند بوده است».

در ادامه دکتر شوری به حضور نظامی روسیه در سوریه اشاره کرد و گفت: «توافق ایران و روسیه در موضع سوریه، نه برمبنای اضطرار که بر اساس اهداف و منافع مشترک است. وی همکاری دو کشور در موضع سوریه را در سه بخش تشریح کرد: «نخست حفظ اسد در قدرت»، دوم «متقاعد کردن مخالفین دولت سوریه برای انتخابات آینده» و سوم «نحوه انتقال قدرت در سوریه».

دکتر فرزانه شفیعی نیز به عنوان سخنران آخر این نشست، سخنرانی خود را در زمینه «روابط فرهنگی ایران و روسیه و چالش‌ها و راهکارهای گسترش آن در دوره پسابرجام» آغاز کرد. وی با بیان تاریخچه‌ای از روابط فرهنگی ایران و روسیه گفت: «روابط فرهنگی روسیه با ایران تا فروپاشی شوروی عمدتاً با هدف دشمن‌شناسی و نه نزدیکی و دوستی دو ملت صورت گرفته است. اما امروزه شکل این روابط تغییر یافته و فرآیند دوستانه‌تری را در پیش گرفته است».

استادیار دانشگاه «روسنو» مسکو تنوع فرهنگی در روسیه، نزدیکی جغرافیایی، وجود فرهنگ اسلامی در روسیه و نظایر آن را از جمله مهم‌ترین دلایل اهمیت روابط فرهنگی بین ایران و روسیه عنوان کرد و افزود: «متاسفانه شناخت از ایران در روسیه تا حد بسیار زیادی حول محور مسایل سیاسی است و کمتر کسی از «ایران فرهنگی» شناخت دارد و مهم‌ترین دلیل این امر ضعف دیپلماسی فرهنگی ایران و ناتوانی در شناساندن کشور در خارج از مرزهاست».