محققان کشور برای سلول‌های تپنده قلب بستر زیست مهندسی شده ساختند

بيماري‌هاي قلبي يکي از مهمترين علل مرگ در کشورهاي پيشرفته و در حال توسعه به شمار مي‌روند. در سال ۲۰۱۳ بيش از ۱۷.۳ ميليون مرگ بر اثر ضايعات قلبي در جهان اتفاق افتاد و پيش‌بيني مي‌شود اين تعداد به ۲۳.۶ ميليون در سال ۲۰۳۰ افزايش يابد.

مهندسي بافت قلب روشي براي ترميم ضايعات قلبي محسوب مي‌شود. محققان کشور با هدف توليد يک ساختار مناسب براي استفاده در مهندسي بافت قلب، بستري رسانا و محلول در حلال ارگانيک، متشکل از پلي‌کاپرولاکتون، ژلاتين و آلژينات را طراحي کردند و خصوصيات آن را به وسيله روش‌هاي آزمايشگاهي مورد بررسي قرار دادند.

بررسي‌ها نشان داد مناسب‌ترين نسبت براي پلي‌کاپرولاتون و ژلاتين ۷۰ به ۳۰ است. به منظور شبيه‌سازي انقباضات قلب يک دستگاه بارگيري مکانيکي به کار گرفته شد تا تنش مکانيکي با فرکانس و کشش مناسب را در سلول‌هاي پيش‌ساز قلبي، در جهت ريز لوله‌هاي آلژينات، القا کند.

نتايج اين پژوهش که در مجله بين‌المللي (Cell Journal) به چاپ رسيده است، نشان داد، بستر ساخته شده از متابوليسم و تقسيم سلول‌هاي پيش‌ساز قلبي حمايت کرده، انقباضات سلولي يک دستي را پس از گذشت ۵ روز ايجاد مي‌کند. همچنين به‌وسيله روش‌هاي آزمايشگاهي نشان داده شد، ميزان بيان ژن‌هاي مربوط به سلول‌هاي تپنده هماهنگ قلبي، در سلول‌هاي جاي گرفته در بستر يادشده بيشتر از سلول‌هاي کشت يافته در محيط کشت است.

اين پژوهش منجر به ساخت بستر مناسبي براي توليد سلول‌هاي تپنده هماهنگ قلبي شد که مي‌تواند در آينده نزديک براي مهندسي بافت قلب مورد استفاده قرار گيرد.

دکتر ناصر اقدمي، دکتر ساره رجبي، دکتر بابک اکبري، زهرا شمس و همکارانشان در پژوهشگاه رويان و دانشگاه تهران اين تحقيقات را به نتيجه رساندند.